توسل فطرس به امام حسین (ع)

 

(۱) ۳- وقتى که امام حسین- علیه السّلام- متولد شد، خداوند سبحان، به جبرئیل دستور داد تا با گروهى از ملائکه، نزد پیامبر- صلّى اللَّه علیه و آله- رفته و به او تبریک و تهنیت بگویند. وقتى که پایین آمدند، از جزیره ‏اى عبور کردند که در آن ملکى به نام فطرس بود. خداوند او را دنبال کارى ارسال داشت ولى او سستى نمود، پس بالش شکست و در آن جزیره، رها شد. پس در آنجا هفتصد سال خدا را عبادت نمود.

فطرس خطاب به جبرئیل گفت: به کجا مى‏ روى؟

جبرئیل گفت: به سوى محمّد- صلّى اللَّه علیه و آله- فطرس گفت: مرا نیز همراه خود به سوى او ببرید، شاید برایم دعا کند.

وقتى که جبرئیل خدمت پیامبر رسید و شرح حال فطرس را گفت، حضرت فرمود: به فطرس بگو: بال شکسته‏ اش را به این طفل بمالد. در آن هنگام فطرس خود را به گهواره امام حسین- علیه السّلام- مالید و شفا یافت. سپس با جبرئیل به آسمان پرواز کرد و از آن به بعد، به او آزادشده حسین- علیه السّلام- لقب دادند[۱].


[۱] ( ۲) بحار: ۲۶/ ۳۴۰، حدیث ۱۰٫

 

منبع:

نام کتاب: جلوه‏ هاى اعجاز معصومین علیهم السلام‏

نویسنده: قطب الدین راوندى، سعید بن هبه الله‏

 

(از نرم افزار جامع الاحادیث)