بلاغت خارق العاده

بلاغت فراوان و اعجازهایی از این قبیل که در نزد اُدبا  بی بدیل و غیر قابل انکار است در کلام معصومین (ع) حکایت از عظمت و استعداد خارق العاده آنها دارد.

این بلاغت شگرف و بی نظیر که در جای جای کلام معصومین (ع) به چشم می خورد آدمی را آن چنان مبهوت می سازد که مخالفانشان آن را سحر و جادو تلقّی کرده و محبّانشان به آن افتخار می کنند و آن را از معجزات الهی در کلام اولیائش می پندارند.

مسترکرنیکوی انگلیسی استاد ادبیات در دانشگاه هندوستان در مجلسی که استادان ادبیات و زبان های مختلف حضور داشتند، هنگامی که از وی درباره معجزه بودن قرآن پرسیده شد چنین پاسخ داد: «قرآن برادر کوچکی دارد به نام نهج البلاغه، آیا کسی می تواند مانند این برادر کوچک بیاورد تا ما را مجال بحث از برادر بزرگ (یعنی قرآن) و امکان آوردن نظیر آن باشد.»

دانشمند و ادیب مسیحی معروف لبنان، استاد امین نخله در سخنانی کتاب ارزشمند نهج البلاغه را درمان بسیاری از دردهای روحی و روانی دانسته و چنین می گوید: «هر گاه کسی بخواهد بیماری نفس و روان خویش را درمان کند باید به گفتار امام علی (ع) در نهج البلاغه رو آورده و راه و روش زندگی را از پرتوی این کتاب ارزشمند بیاموزد.»

ابن ابی الحدید در جلد چهارم کتاب خود در شرح نامه امام علی (ع) به عبدالله بن عباس پس از فتح مصر به دست سپاهاین معاویه و شهادت محمد بن ابی بکر، که امام خبر این فاجعه را برای عبدالله بن بصره می نوسید، می گوید:

فصاحت را ببین که چگونه افسار خود را به دست این مرد داده و مهار خود را به او سپرده است، نظم عجیب الفاظ را تماشا کن، یکی پس از دیگری می آیند و در اختیار او قرار می گیرند مانند چشمه ای که خود به خود و بدون زحمت از زمین بجوشد، سبحان الله! جوانی از عرب در شهری مانند مکه بزرگ می شود، با هیچ حکیمی برخورد نکرده است اما سخنانش در حکمت نظری بالا دست سخنان افلاطون و ارسطو قرار گرفته است، با اهل حکمت عملی معاشرت نکرده است اما از سقراط بالاتر رفته است، میان شجاعان و دلاوران تربیت نشده است زیرا مردم مکه تاجر پیشه بودند و اهل جنگ نبودند، اما شجاعترین بشری از کار درآمد که بر روی زمین راه رفته است.

کلام همه امامان معصوم (ع) سرشار از بلاغت و لطائف ادبی است تا جائیکه وقتی معصومین (ع) درمحفلی سخن می گفتند و یا خطبه ای را ایراد می فرمود، آنچنان زیبا و بلیغ بود که حتی مخالفانشان هم تحت تاثیر کلام آنها قرار گرفته و دانشمندان و ادیبان همگی در مقابل آنها احساس شرم و حقارت می نمودند.

نمونه ای عجیب از کلام معصومین (ع) خطبه های خارق العاده امیرمؤمنان (ع) است که نقل شده است:

روزی صحابه جمع شده بودند و می گفتند در میان حروف معجم حرفی که مانند الف نقش داشته باشد نیست در این هنگام علی (ع) برخاست و فی البداهه خطبه طولانی ایراد کرد که در آن حمد و ثنای خداوند و درود بر پیامبر وعده و وعید و موعظه و نهی و ذکر بهشت و جهنم و نصیحت مردم و غیر اینها بود ولی در آن یک الف هم وجود نداشت و آن خطبه معروف است.

نیز خطبه ای بدون نقطه از حضرت امیر مؤمنان امام علی (ع) نقل شده است که آن نیز از این دست خوارق عادات می باشد که در کتب روایی از جمله بحار الانوار مقداری از آن موجود است. مسلماٌ اگر فردی منصفانه به این مطالب بنگرد بر حقانیت معصومین (ع) یقین پیدا می کند و جایی برای شک و تردید در قلبش باقی نخواهد ماند و بر چنین شخصی سزاوار است که شیعه و مطیع حضرات معصومین (ع) این برگزیدگان الهی شود.