دعا برای سلامتی حضرت امام زمان(عجّ)

اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَفی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلا    

 

دعای عظم البلا                                                              

کفعمى در بلد الأمین فرموده این دعاء حضرت صاحب‏ الأمر علیه السلام است که ‏تعلیم فرمود آنرا به شخصى که محبوس بود پس خلاص‏ شد:

 

اِلهى‏ عَظُمَ الْبَلاءُ، وَبَرِحَ الْخَفآءُ، وَانْکَشَفَ الْغِطآءُ، وَانْقَطَعَ الرَّجآءُ،

 

خدایا بلاء عظیم گشته و درون آشکار شد و پرده از کارها برداشته شد و امید قطع شد

 

وَضاقَتِ الْأَرْضُ وَمُنِعَتِ السَّمآءُ، واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ‏

 

و زمین تنگ شد و از ریزش رحمت آسمان جلوگیرى شد و تویى یاور و شکوه بسوى تو است‏

 

الْمُشْتَکى‏، وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّهِ وَالرَّخآءِ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏

 

و اعتماد و تکیه ما چه در سختى و چه در آسانى بر تو است خدایا درود فرست بر

 

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، اُولِى الْأَمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ،

 

محمد و آل محمد آن زمامدارانى که پیرویشان را بر ما واجب کردى و بدین سبب مقام‏

 

وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ، فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ، فَرَجاً عاجِلاً قَریباً کَلَمْحِ‏

 

و منزلتشان را به ما شناساندى به حق ایشان به ما گشایشى ده فورى و نزدیک مانند

 

الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ، یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ، یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ، اِکْفِیانى‏

 

چشم بر هم زدن یا نزدیکتر اى محمد اى على اى على اى محمد مرا کفایت کنید

 

فَاِنَّکُما کافِیانِ، وَانْصُرانى‏ فَاِنَّکُما ناصِرانِ، یا مَوْلانا یا صاحِبَ‏الزَّمانِ،

 

که شمایید کفایت‏کننده‏ام و مرا یارى کنید که شمایید یاور من اى سرور ما اى صاحب الزمان‏

 

الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکْنى‏ اَدْرِکْنى‏ اَدْرِکْنى‏، السَّاعَهَالسَّاعَهَ السَّاعَهَ،

 

فریاد، فریاد، فریاد، دریاب مرا دریاب مرا دریاب مرا همین ساعت همین ساعت هم‏اکنون

 

الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرینَ.

 

زود زود زود اى خدا اى مهربانترین مهربانان به حق محمد و آل پاکیزه اش‏

 

شیخ عباس قمی- مفاتیح الجنان