توسل فطرس به امام حسین (ع)
(۱) ۳- وقتى که امام حسین- علیه السّلام- متولد شد، خداوند سبحان، به جبرئیل دستور داد تا با گروهى از ملائکه، نزد پیامبر- صلّى اللَّه علیه و آله- رفته و به او تبریک و تهنیت بگویند. وقتى که پایین آمدند، از جزیره اى عبور کردند که در آن ملکى به نام فطرس بود. خداوند او را دنبال کارى ارسال داشت ولى او سستى نمود، پس بالش شکست و در آن جزیره، رها شد. پس در آنجا هفتصد سال خدا را عبادت نمود.
فطرس خطاب به جبرئیل گفت: به کجا مى روى؟
جبرئیل گفت: به سوى محمّد- صلّى اللَّه علیه و آله- فطرس گفت: مرا نیز همراه خود به سوى او ببرید، شاید برایم دعا کند.
وقتى که جبرئیل خدمت پیامبر رسید و شرح حال فطرس را گفت، حضرت فرمود: به فطرس بگو: بال شکسته اش را به این طفل بمالد. در آن هنگام فطرس خود را به گهواره امام حسین- علیه السّلام- مالید و شفا یافت. سپس با جبرئیل به آسمان پرواز کرد و از آن به بعد، به او آزادشده حسین- علیه السّلام- لقب دادند[۱].
[۱] ( ۲) بحار: ۲۶/ ۳۴۰، حدیث ۱۰٫
منبع:
نام کتاب: جلوه هاى اعجاز معصومین علیهم السلام
نویسنده: قطب الدین راوندى، سعید بن هبه الله
(از نرم افزار جامع الاحادیث)