امام هادی(ع) و سخن گفتن به زبان فارسی

السلام علیک یا ابا الحسن ایها الهادی النقی

 

یکی از صفات امام(ع) آن است که به جهت مقام امامت بر خلق عالم، تکلم به زبانهای آنهاست. که در غیر این صورت استفادۀ از امام(ع) تام و تمام نخواهد بود.

در حالات امام هادی علیه السلام نیز نقل شده است که علاوه بر زبان عربی به زبان های مختلفی نیز تکلم فرمودند.

تکلم امام هادی(ع) به زبان فارسی

در کتاب شریف بحارالانوار ، علامه مجلسی نقل نموده اند که محمد بن حسین از علی بن مهزیار روایت کرده است که گفت: من بر حضرت امام هادی علیه السلام وارد شدم و آن جناب ابتدا به سخن نمود و با من به زبان فارسی تکلم نمود.[۱]

از ابوهاشم جعفری نقل شده است که من خدمت ابی الحسن امام هادی(ع) بودم و او آبله داشت، پس من به داروگر گفتم: آب گرفت. حضرت متوجه به من شده و تبسم فرمود؛ تو گمان می کنی که فارسی را غیر از تو کسی خوب نمی داند، داروگر به حضرت عرض کرد: فدایت شوم، شما خوب حرف(به زبان فارسی) را متوجه شدید. امام(ع) فرمود: اما فارسیه هذا فنعم. یعنی اینگونه فارسی را بلی او به تو گفت: احتمل الجدری ماء یعنی آبله به آب افتاده است…[۲]

تکلم امام(ع) به زبان روسی

مرحوم مجلسی باز نقل نموده است که علی بن مهزیار روایت کرده است که؛ من غلام خود را که از سقلایی ها یعنی روسی بود، خدمت امام هادی علیه السلام فرستادم. وقتی که غلام برگشت، خیلی او را بحالت تعجب دیدم. از او پرسیدم؛ ای فرزند تو را چه شده است که اینگونه متعجبی؟!

گفت: چگونه تعجب نکنم که آن جناب همه اش را با من به زبان سقلایی(روسی) سخن گفت، گویا او یکی از ما است. من گمان بردم که او گویا مدتها بین ایشان گذرانده است.[۳]

تکلم امام(ع) به زبان هندی

علامه مجلسی (ره) از کتاب های مناقب و خرایج در کتاب خود بحارالانوار نقل نموده است که جعفر فزاری از ابی هاشم جعفری روایت کرده است که گفت: من بر حضرت ابی الحسن الهادی علیه السلام وارد شدم، حضرت با من به زبان هندی تکلم فرمود. من خوب نتوانستم رد جواب نمایم. در این اثنا بین دست حضرت کوزه ای پر از سنگریزه بود. امام علیه السلام دانۀ از آن را برداشته و در دهان خود گذاشت و آن را قدری مکیده و سپس آن سنگ ریزه را به جانب من افکند. من آن را برداشته و دهانم گذاشتم.

قسم به خدا که من هنوز از خدمت آن حضرت(ع) نرفته بودم که به هفتاد و سه زبان متکلم شدم که اول آن هندی بود.[۴]

اینها کمترین مقامات ائمه علیهم السلام می باشند به جهت اصحاب خویش، ظاهر ساخته اند. فتأمّل


۱-زندگانی عسکریین، به نقل از بحارالانوار،ص۷۴

۲-زندگانی عسکریین،ص۷۶

۳-زندگانی عسکریین،سحاب،ص ۷۴

۴-همان،ص۷۶

منبع:   http://razva.ir